sabah sabah le-manyak bir zihin!

Bu sabah uyandığımda hiç kullanmadığım bazı kelimeler için üzüldüm; fıkırdamak, kıkırdamak, menevişlemek… gibi. Bu duygu, esas Yaşar Kemal okuyanda göklere ulaşır ya neyse.

Bir de yöresel bazı kelimeler var kullanmayı unuttuğum; sakil, mavra… gibi. Ben eskiden misal mavrayı ne çok kullanırdım yahu…

Bir de benim uydurduğum (veya başkalarının uydurduğu ama benim bilinçsizce kullandığım) bazı kelimeler var. Bunlar için de üzüldüm; ponçik, sıçmık… gibi. Mesela ponçik, basenleri sağlı sollu işgal etmiş etlere denir. Adı gereği sevimli bir havası vardır. “Kilo versen çok güzel kız olursun” diye tabir ettiğimiz kızlarda çokca rastlanır. Diğer yandan sıçmık, gücünü “kusmuk” tan alır ve kıvam olarak da, yeryüzüne çıkışı bakımından da benzerlikler gösterir…

Daha nice kelime Türkçe’de hak ettiği yere kavuşamamış, gün yüzü görmemiş, cümle içinde dahi kullanılmamıştır… :(

L-Manyak - 1999 Eylül Kapak Güzeli Mona Rıza