Adam karşımda dikiliyor. Isıtmak için en yakıcı gülümsemesini takınmış; ben yinede üşüyorum… Konuşacak birşey yok. Nasıl olur ama konuşmak istediğim onca mesele varken? Bazı şeyleri paylaşamayacağımızı görmek beni daha da ürpertiyor. Yüreğimde duyduğum en önemli konular, onun sağır sohbetinde yitip gidiyor… Aniden yalnızlığa kesiyorum. Yetinmek için çok yaşlanmışım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder