kaybedenler klubu

sonunda kaybedenler klubunu izledim… düzene samimiyetle muhalif birilerini gormek iyi geldi. şiir yazasım geldi. ve van gezimin fotoğraflarını elden geçirip burda bir seçki yayınlayabilirim gibi geldi. bir de buruk bir özlem duydum. eski bana, gençliğime sanırım.

Mike Leigh’in son filmi

İngiliz yönetmen Mike Leigh’in son filmi Another Year,  az da olsa bazı sinemalarda oynuyor… Önceki filmleri “Happy Go Lucky” ve özellikle “Vera Drake” den sonra yönetmenin bendeki sicili oldukça parlak. Filmin senaryosunu da kendisi yazmış; hatta bu dalda oscar’a aday olmuştu... Oscar’ı kazanamasa da Cannes’dan ve birçok diğer festivalden eli boş dönmedi. 

Ayrıca filmde, Bridget Jones’daki baba rolüyle beni bitiren Jim Broadbant oynuyor. Henüz izlemedim ama sanki kalbe dokunan bir aile draması çıkacakmış gibi hissediyorum.. haydin hayırlısı.

renkli kalem macerası

bu haftasonu genellikle resim yaptım.
uzuuuun zamandır resim yapasım vardı, o yüzden kendimi bir parça paraladım sanırım… cumartesi, akşam yemeğini unuttum misal, bir gözümü açtım saat 22 olmuş…(beeeen yemegi unuttum?!…) ayrıca bu haftasonu akira kurosawa filmleri izleyecektim, onlara da pek zaman kalmadı; Ran izlerken uyuyakaldım...

derwent marka renkli kalemleri ilk kez deniyorum, çok zevkliymiş…120 gr.kağıdın dokusuyla birleşince çok güzel bir zemin oluşturdu. ayrıca farklı renkleri karıştırmak da mümkün. sonuçta keçeli kalem ve renkli kalemlerle ortaya böyle portreler çıktı…

gıdı gıdı yapan diğer eser

Blu’nun Viyana’da Ekim 2010’da tamamladığı bir duvar;

Blublu’nun diğer bir duvarı için tıklayın…

gıdı gıdı yapan eser

Çok acayip bir eser… yaratıcılığımı ürpertiyor… ve zihnimi gıdıklıyor.

Istanbul Biennal 2003 / Eser: Doris Salcedo / Fotoğraf: Sergio Clavijo

IF

kendime rakip yaratmak istemem ama paylaşmadan da olmaz… neyse efendim yarın biletleri satışa çıkıyor… incelemek gerek. buyrun IF

günlüğe dönüşen blog

azimle 3 kilo verdim. darısı diğer 3 kilolara… bu aralar hiçbirşey yapmadığımdan blog’umda da boş boş konuşabilirim diye düşünüyorum.

bazen evde öyle takılırken, kitap okurken, tv izlerken, çekirdek yerken felan birden müziğim geliyor! anında kapatıyorum elimdeki işi, hemen müzik açıyorum. sonra bazen abi dans edesim de geliyor. utanmıyorum doğrusu kalkıp oynuyorum. bugün bu durum daha da acayipleşti. halay çekesim geldi. tek başına da çekilir mi ki lan diye duraksadım tabi (deliysek o kadar da değil)… brit pop, alternatif rock, new age, rock n coke’lu günler bir yana, derinlerden gelen bu duygu beni yanına aldı ve ehlileştirdi… sonuçta ne mi oldu… tabiki 47.saniyeden sonra utanmadığımı tahmin edersiniz…  :)luri luri luriiii!

gözümden kaçan şişmanlığım (fa)

botero’nun kadınları gibi şiştikçe şiştim… ya da bana öyle geliyor sevgili okur.

yalana bak… bana ne öyle gelecek, tartı var yahu… bir de akıl var, mantık var.

tartıldım (şimdi siz kendiniz inanmazsınız, allah sizi inandırsın), gözlerim yuvalarından fırladı. yo yo resmen fırladı ve tartının iki yanına pıt dedi düştü… hatta soldaki bele hızını alamadığı gibi çamaşır makinasının altına yuvarlandı… neyse taktım birini. ötekini alayım diye eğildim ki ne göreyim. uzun zamandır aradığım yeşil göz kalemim! o an içimi tarifsiz bir sevinç kapladı. hemen alıp, tozunu sildim, ışığa götürüp tek gözümle iyice inceledim. resmen oydu… çok sevindim. hatta sevinçten biraz daha şiştiğimi dahi hissettim. ya da bana öyle gelmişti. neyse… diğer gözümü almak için tekrar eğildim. ama… o da ne? 
gözüm!
gözüm orada değildi…

* Resmin orjinalinde korsan bağı yok tabiki…Botero’nun affına sığınanzi…