Bajar’a Yaklaşanlar…

Dün gece Babylon’a gelip Bajar’a yaklaşanların sayısı oldukça fazlaydı! Hatta öyle kalabalıktık ki konserin başında bunu algılamamız biraz vakit aldı. Sanki hem biz, hem şehir şaşkındı…

Tabiki bu şaşkınlık fazla sürmedi! Konserin kırılma anı bence Vedat'ın "haydi bakalım bu parçada halay çekiyoruz" dediği andı. Herkes delirdi; meğer bunu bekliyormuşuz! Harika manzaralar vardı; halay çekenler, zılgıt çekenler, kendinden geçenler…

Bu arada konser Berfin ile başladı. Şarkıya, barkovizyondan izlediğimiz hayalini çizmiş minik yavruların resimleri eşlik etti. Diğer şarkılarda da yine temaya uygun etkileyici görüntüler vardı; örneğin bir Dersim’i görmek bizi duygulandırmaya yetti…

Konser boyunca şarkılara Kürtçe eşlik edebilmeyi çok istedim! :( Hatta kendimi bildim bileli içimde beslediğim “ana dilimi öğrenme” motivasyonumun nasıl körüklendiğini anlatamam! E artık Bajar’ın gücünü varın siz düşleyin…

Ayrıca Ahmet Kaya'yı anmamız da çok anlamlıydı. Burak Korucu, "şehre böyle yaklaşıp insan manzaralarına bakınca Ahmet Kaya'yı anmamak olmaz!  ………  Gerçi şimdi ondan özür diliyorlar. Ama yemezler!" diyince kıyamet gibi bir alkış koptu. Ahmet Kaya'dan Yalanda Olsa’yı söylediler… Biz de yalanda olsa yüreğimiz elimizde, yumruk yemiş gibi dinledik şarkıyı ama bu bize yetmedi…

Konser boyunca bir duygulandık, bir coştuk… Örneğin Tam Tam’ı canlı canlı dinlemek de dehşet derecede zevkliydi; şarkı ritmiyle resmen kalbimizi ve Babylon sahnesini titretti!!

Kısacası duyduğumuz hüzün, çoşku, sevgi, isyan, keyif hepsi birbirine karıştı…Öyle bir kendimizden geçtik ki konser ayine dönüştü! Dün gece Bajar’dan gözlerimiz kamaştı… Babylon’da yüreğimize resmen büyü yapıldı…