yatalak sohbet

bugun işyerinde aklıma çok acayip bir fikir geldi. Bazı olaylar neden doğrusal dağılıyor? misal her gün ortalama 8 saat uyunuyor. Halbuki bu şimdi böyle linear dağılmasa; hafta içi daha fazla uyusak ve haftasonu hiç uyumasak? nasıl fikir? kıss kısss :)

misal su içmek; bir gün öküz gibi su içip "1 haftalık suyumu içtim abi artık susayan düşünsün ahaha" deyiverebilsek...

bunu şey gibi düşünün; hani marketten bazı şeyleri topluca alırız ya onun gibi.. 6'lı bira diyelimki; her gün gidip 1 bira almak yerine 6'lı alıp, hepsini içmek gibi... ::)

bazı şeyleri her gün belirli bir birim tüketmekle uğraşmasak, hayatımız nasıl olurdu acaba? Toplu yükleme ekranı gibi...

neyse bu absürd konudan daha domestik bir konuya geçeyong; anacım yarın kadın var... evi resmen derledim topladım. birde silip süpürsem tam olacak..?!

aslında odamda etrafa dağılmış kıyafetlerimi ve salondaki dergilerimi, resim defterimi, kalemlerimi felan topladım. hem çizimlerimi görünce kadın korkabilir veya aklımdan şüphe edebilir...


neyse aklıma şey geldi; bir gün anneannemle mutfaktaydık. Bulaşık makinesine bulaşıkları yerleştiriyordu. anneannem bulaşıkları öyle bir temizleyip koyuyorduki cidden aklınız şaşar...

şimdi evi silip süpürsem buna benzeyecek, bayaa ironik olacak... ekikik :)

bir keresinde de annem, bulaşık makinesine yine böyle acayip temizleyip kirli bulaşıkları yerleştirmiş. benimse hiç haberim yok bu olaydan. sonra dediki bana sofra kur... ben tabi "of pof afra tafra" eşliğinde başladım sofra kurmaya... Bulaşık makinasındaki sözüm ona pis -ki bence tertemizzzzdi- bulaşıklarla bir güzel sofra kurdum :)) ahahah...

Bu akşam MJ cenaze töreninde Brooke Shields'in yaptığı konuşmayı dinledim. Didem haklıymış çok duygulandım. Ve sonra MJ'nın Oprah ile Neverland denen evinde yapmış olduğu röportajı izledim. Brooke haklı, bu adamın gülüşü çok içten, samimi, çocuk gibi... Küçükken duyduğum her boka inanmış olmama bayaa üzüldüm :( shitt!

Hep bu saatlerde bir haller oluyor bana, gün bitti diye üzülüyorum resmen.

Hani çocukken yakari izlerdik ve "..nınıttı yakari." şeklinde zart diye biterdi.... bizde böyle mal gibi bakakalırdık televizyona... capon çizgifilmlerindeki gibi gözümüz parlardı üzüntüden... işte aynen öyle tadı damağımda kalmış gibi hissediyorum, yatasım gelmiyor... hatta belkide bu yazıyı sırf bu yüzden yazıyorumdur.. ;)

aaa bakın yakarinin melodisini buldum: http://fizy.com/s/12i1i5

bu gece hava çok sıcak.
Monolog ve yatalak sohbette bir yere kadar...

Artık uyumam gerek...

şimdi ışıkları kapat, su al bilmemnee... çok üşeniyorum... allahtan uyumak için dahada birşey yapmıyoruz, öylece yatıp uykuya dalmayı bekliyoruz... yoksa ona bile üşenme modundayım..

yokyok şimdi tekrar düşündümde bu toplu ekran fikri super! yat kış uykusuna ayı gibi, sonrada yazın uyuma anacım ne uyuyacan yaa...
yoksa ben bir önceki hayatımda ayı mıydım? kihkih