Sahi nerden başlanırdı? Gözlerinden mi, yoksa kendine has esprilerinden mi? Hatırlayamıyorum… Birini sevmek karara tabi miydi peki? Çok emek ister miydi sahi?
Bir anda olup bitse keşke…
Uyansam ve kendimi aşka batmış bulsam. Pembeye kesmiş yanaklarımla gülümseyerek güneşlensem. Kıvır kıvır saçlarımdan şehvet fışkırsa. Kalbim görev icabı değil mutluluktan atsa… Ama öyle olmuyor. Hemen olmuyor. Bunun yerine, bilmediğim bir ormanda, yalın ayak ve çatlamış dudaklarımla, sonunu ve yönümü bilmeden bir yürüyüşe koyuluyorum…
2.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder