Geçenlerde çantamı çaldırdım.
Ehliyetim, kredi kartlarım, nüfus cüzdanım yetmezmiş gibi kalemim, not defterim, 33 yaşında kullanmaya başladığım o çok sevdiğim kırmızı rujum, yaşam izlerim, not defterime yazdığım şiirlerim, çantayla birlikte yok oldu… Öyle üzüldüm ki sonunda kendimden utandım… Ve anladım ki;
martı gibi özgür olmalı insan!
iki yanda bomboş kolları
alıp başını gidebilmeli
ve her gidişle
yeniden başlayabilmeli…
2.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder