Koma Amed !

10 yıl kadar önce Urfa’ya seminere gittik. Ordaki insanlar bizi bir ağırladı, bir ağırladı, yemin ediyorum dedik ki “biz insan mıyız acaba? böyle koşulsuz iyi nasıl olunur?” Akıl sır erdiremedik… Neyse arabada çalan müzik de muazzamdı; Koma Amed ile işte ilk böyle tanıştım.

Arabada müziği dinlerken, camdan dışarı bakıp çarpıldığımı hatırlıyorum…
Araba şehrin içinde ilerliyordu; ben de hayatın içinde ilerliyordum… Üniversiteden yeni mezun olmuş, iş hayatına yeni girmiştim. Aslen Van’lıydım ama toplasan 2 kez gidebilmiştim (o da çocukken…). Ankara’da yaşıyordum ve şimdi yolum Urfa’ya düşmüştü. Güney doğuya yaklaşmak hoştu. Bu arada camın diğer tarafındaki manzara ve müzik, garip bir uyum yakalamıştı; sanki televizyondan bu şarkının video klibini izliyordum… O an konfor içinde oturmuş, deri koltuklar ve klima serinliği eşliğinde doğuya baktığımı duyumsadım. Aynı Ankara’dan yaptığım gibi… Doğuya bakmamak, bakacaksan da konfor içinde bakmak kolaydı. Peki ya içine karışmak?

Çarşıya inince doğruca gidip kendime bir poşu aldım. Boynuma sarınıp şehirde yürürken garip bir mutluluğa kestim… Ankara’dansa daha çok buralıymışım gibi çocuksu bir aidiyet hissettim…
Şemo, Tesi, Hay Nık Na

Not: Koma Amed ile Urfa’da tanışıp albümünü Ankara’da bol bol dinledikten sonra nasıl olduysa o kaset kayboldu. Ama kaset kapağı (yukarıdaki) aklımdan hiç çıkmadı. Kapak tasarımı ve renkler benimle kaldıysa da yazılar silindi. Yıllarca bu kaset kapağında ne yazdığını okumaya / hatırlamaya uğraştım… Birkaç hafta önce, o poşuyu annem Ankara’dan istanbul’a benim eve getirdi. Ben de “hey gidi hey” diyerek salondaki koltuğa serdim… Tabiki yine kapak düştü aklıma; ne yazıyordu? ah bir hatırlasam internetten bulurdum… Sanırım poşunun büyüsü tuttu; bugün, bir anda, durduk yere “Koma Amed!” dedim ve ayağa fırladığım gibi bilgisayara koştum!!! :)) Çok mesudum… Bütün gün albümü dinledim…………….