bıdık şair s1

5 yaşında okuma-yazmayı öğrenince, bizimkiler ewde sıkılmayayım diye beni anaokuluna vermişler… Ben böyle erken yol alınca, millet okuma yazma öğrenirken ben o kısımları artık banal bulup, şiir yazmaya girişmişim?!... 7 yaşındayken yazdığım bir sürü şiirim var... Kendi el yazmalarım şeklinde halen saklıyoruz...

Tabi her çocuğun kahramanı kendi anne-babası! ve ben de kendi kahramanım babam gibi şiir yazmaya özenmişim... Hatta babamın kendi şiir kitaplarında "Civano" soyismini kullanmasını memnuniyetle kendime uyarlamış ve "Esvan Civano" olarak o yıllarda nice şiirlere imza atmışım...

Geçenlerde yeniden okudum... ilk dikkatimi çeken benim kuzu sevgim... devamlı içinde kuzuların olduğu şiirler yazmışım :) buyrun birkaç örnek;

İlkbahar
Herşey ilbakarda güzel
Kuzuların ötmesi, kuşarın cıvıldaması.
Kuzular me, me, kuşlar cik, cik.
Hepsi birden.

Çok güzeldi dün.
Çünkü çiçekler fışkırmıştı.
Kuzular, kuşlar şarkı söyleyişi,
Kelebekler de çiçeteler.
ESVAN CİVANO
1984

herhalde çiçekteler demek istemişim... veya şöyle birşey var;

Kuzum
Çayırda dört ayak biri,
Geziyor otlaya otlaya.
Boynuzu, pisliği yararlı,
İçinizde bu hayvanın adını bilen var mı?

Ali inek dedi,
Ayşe keçi dedi.
Bunu hiç kimse bilemedi,
Bilemicek ne var canım kuzu, kuzu
Esvan Civano
1984

ama hep böyle börtü böcek, kuzu felan değil şiirlerimin konusu...

mesela siyah beyaz televizyondan renkli televizyonlara geçiş ne acayip bir dönemdi, yaşayanlar hatırlayacaktır.. hal böyle olunca bir şiir de yeni satın almış olduğumuz renkli televizyona yazmışım..... ahaha:)

Televizyon
Beko_Hıtachı, Soni,
Televizyon markası.
Daha var ama,
Hepsini aklımda tutamamki

Biz soni aldık.
Bir çok para verdik.
Bir hoş abla çıktı şarkı söyledi,
Bence soni aldığımıza deydi
Esvan Civano
1984

Kimdi o abla..? bilemiyorum...

Her şiir öncesi ön görüşmeler yapardım... Örneğin yukarıdaki şiirle ilgili olarak anneme gidip, bildiği tüm televizyon markalarını saydırdığımı hatırlıyorum...

Allah rahmet eğlesin, nenemin yeri benim için çok ayrıydı, çok severdim onu... Annem çalıştığından gündüzleri bana ve kardeşime o bakardı. Bizde emeği çoktur. Ben O'na da bir şiir yazmak isteyince soluğu nenemde aldım... nasıl bayıyorum onu sorularımla belli değil... Bir de hiç unutmuyorum kaç yaşında olduğuna bir türlü karar verememişti?! çook garip bulmuştum bu durumu, çoook.... buyrun şiirim:

Ninecim
Bizi büyüten sen,
Bizi yediren sen.
Bizi uyutan sen,
Canım ninecim.

74 yaşında ninem,
Genç diyemem.
Tahtalıda doğmuş,
Ocak ayının başında.
Esvan Civano
1984

Yerinde saptamalarım vardı evet bununla gurur duyabilirdim... Ama daha az gurur duyabileceğim başka şeyler de vardı... Mesela bir tarzı bir kez benimsedim mi uzun süre hep o tarzda eserler veriyordum :)) Misal babama yazdığım şiiri inceleyelim;

Babacığım
Kalbimde sen,
Aklımda sen,
Düşümde sen,
Sensin babacığım.

Evi besleyen sen
Bizi besleyen sen
Canımsın sen
Sensin babacığım
Esvan Civano
1984

eheh şimdi de anneme yazdığım özgün eseri inceleyelim:

Anneciğim
Kalbimde annem,
Yüreğimde annem,
Düşümde annem,
Benim melek annem.

Annemin annesi melek,
Babamın annesi melek.
Babamda melek,
Toptan ailemiz melek.
Esvan Civano
1984

Yukarıdaki şiirin sonunu yazarken neler düşündüğümü de çok net hatırlıyorum. Şimdi anneme melek diyince, anneannem için de melek diyebileceğim gelmişti aklıma! ve sonra e hak geçmesin diyip babaanneme de melek demeye karar vermiştim... sonra ulan dedim esas babam melek ya bunlar ne ki!? .... sonra baktım işin sonu gelmeyecek, ve o muhteşem finali yazdım; toptan ailemiz melek...

Kardeşime yazdığım eserse, karışık duygulara rağmen onu ne çok sevdiğimi anlatmaktadır kanımca...

Devrancığım
Yaramızlıkta birinci,
Ama zekası üstün.
Şeytan gibi,
Ama çok severim.

Devran ağabeydir.
Mart ayında doğdu.
İki buçuk yaşında.
Bizim ailede Devran'ın değeri çok yaa.
Esvan Civano
1984

Bu şiirde de "ağabeydir" kısmı için nenemle kavga etmiştik.. nenem tutturdu o senin ağabeyin diye.. Ben diyorumki o benim kardeşim! (5 yaş var aramızda) yok anam nenem tutturdu olsun küçükte olsa o erkek, o senin ağabeyin.. öfleye pöfleye bir anlam veremesemde işte nenemi kırmamak için öyle yazmıştım...


Çok şiirim var anlayacağınız...

Finali en favori şizofren şiirimle kapatmak istiyorum...
fazla söze lüzum yok.


Biziz
Biziz, bizin,
Kime deriz.
Biz bir,
Laleyiz.
Esvan Civano
1984