oyunbozanlar

Universiteden mezun olalı 10 yıl olmuş, a dostlar! Geçenlerde gelen bir maille bunun farkına varmam güzel oldu... mail, çok sevdiğim bir arkadaşımdan geldi; bu bahaneyle hadi görüşelim diyor...


görüşmek iyi fikirde, ne mezunlar günüsü yaf diyor içimdeki ses... Her sene Haziran'da Odtü'de mezunlar günü kutlanıyor... Mezun olalı 10, 20, veya 30 sene geçmişse (bence çüş bağbında) birde madalya ile sizi onurlandırıyorlar. ben tabi once romans yapip ay negzeeel dedim... ama sonra içimdeki hanzonun uyanıp "ne madalyası lan?!" demesi bir oldu...

işte bu karışık duygularla tuttuk ankara'nın yolunu... bölüme doğru yürürken bir zamanlar neredeyse her gün buralardaydım diye düşündüm.. Baktım etrafa hiç değişmemişti... Ben de çok değişmemiştim. Aradan 1o yıl geçmişti. bölüme doğru yürüyordum... ama ark.larla değil bu sefer tek başıma.


Aslında düşününce yanımda eşim veya kucağımda bir çocuk ile yürümüyordum... Bir an üstüme başıma baktım; ayağımda converse, üstümde kıçımdan düşmek üzere olan bi kot, saçlar kabarık kıvırcık, yine bendim işte... kendimi sevdim o an sanmayın kederlendim. düşünmeye sevk etti bu yürüyüş beni.. hayatta ne yöne ve kimlerle yürüyordum?


Düşündüm sonrasında...
düşündüm...


10 yıldır aynı şeyleri yapmaktaydım. Halen gözüm rock n coke'ta.. Daha birkaç gün önce placebo konserindeydim. Halen penguen, uykusuz felan okuyorum. Ve işin garibi (mi normali mi bilemiyorum) bunları daha en az 10 sene daha yaparım abi gayet sıkılmam... da.... Peki bu işin sonu nereye varacak, yani bir 10 yıl daha geçecek ve sonra ne olacak...?


Kafamdaki şu sorulara engel olamadım:
Hadi 10 yıl daha bu şekilde yaşadım, ya sonra?
İnsan neden her zaman bir plana, hayatında bir şekilde aşamalara ihtiyaç duyar?
Peki benim planım ne?
Normal insanlar anne sonrada anneanne olurken ben ne olacam?
Anne/anneanne olmak mıdır aşama cidden?
Mesela bir gün hem yazar, hem eş olamaz mıyım?
Neden herkes gibi evlenip barklanmıyorum?


Bu şekilde bir 10 sene daha geçirirken, benim gibi ark.larımın sayısı azalacak ve takılmak için benim gibi manyakları nerden bulacam?


Easy going, enerjik, gerçekten kafa bir adam bulmak çok mu zor? Yani öyle bir adam ki tüm hayatımı onunla geçirmek isteyeceğim bir adam... ve kendimden de vazgeçmek zorunda kalmayacağım bir adam...?


Peki acaba insanlar bu hayatta sıkılmamak için mi çocuk yapıyor?
Yoksa çocuk yapınca benim gibi sıkılmaya vakitleri mi olmuyor?
Peki evlilik aşkı öldürüyorsa bu çocuklar hangi aşkın meyvesi?


İnsanın bu hayatta oyalanmak için kendisini birşeye adaması mı gerek?

Delirmemek ve bir şeye tutunmak için doğanın bir kuralı olmasın la bu çocuk olayı!?! Uyumak gibi! gizemli bir uyuşturucu mu aslında çocuk?!
Peki ben delirmemek için neye tutunacam; yazı yazmaya mı?

Çok yaşlanınca bakıma ihtiyaç duyarsam ne bok yiyecem?
Peki ben ölünce beni kim gömecek?


aslında şudur:
Yani hayat bir tiyatroysa, insanın eş, anne, çocuk, arkadaş, kardeş rollerini eşit dağıtıp hepsinden biraz oynaması değil midir sağlıklı olanı..? Ve kendisi rolu belkide roller arasında en mühimidir çünkü önce kendi olamayan, kendini tanımayan bir insan hiçbir rolden keyif alamaz...


Peki ya ben bu hayatta anne ve eş rollerini oynamazsam oyun bozulur muu ki...?

Eveeeeet!
şimdi anladım!
ben bir oyun bozanım... :P



s1 böyle saçmalarken placebo'dan devil in the detail dinlemekteydi - sizde dinleyin...
http://fizy.com/s/16lh4v

I've been wasting all my time
With the devil in the details
I got no energy to fight
He is a fucking Power mind
That devil in the details
He is fixing up to take a bite
I don't see the point in try
I've got the devil in the details
He's gonna teach me wrong from right
That fucking power mind
the devil in the details
I'm gonna dance with him tonight

All of my wrongs, no more wicked ways
Will come back to haunt me , come with me
For all of the songs i hope to write someday
Looks like the devil is here to stay

Let me take you for a ride with the
Devil in the details
We'll kiss and tremble with the light
Everything is fine with the devil in the details
We're gonna dance with Him tonight